Κάθε λέξη του άσματος ήταν σταγόνα ουσίας που απελευθέρωνε τις ψυχές…
Η φωνή τις άγγιξε από την αρχή.
Μίλησε βαθιά
για να μπει μέσα τους
κι έβλεπαν ζωντανά
το έργο της ουσίας
έτσι άκουσαν
για τη γαλάζια ιστορία
δίπλα στο κόκκινο ηφαίστειο
κι είδαν το κοχύλι
και τη βελανιδιά.
Σήκωσαν μαζί
το γαλάζιο πέπλο
για να δουν το σώμα του φωτός
κι όταν ανακάλυψαν
την πράξη της απελευθέρωσης
κατάλαβαν κι ακολούθησαν
την ουσία του έργου.
Η γαλάζια ιστορία είχε αρχίσει στη χώρα του πάγου αλλά ακολουθούσε τον ρυθμό του ηφαιστείου που είχαν προσφέρει τα έγκατα τη γης στον ουρανό για να ζήσει το νησί και να είναι η αρχή της ανακάλυψης της Βίνλαντ. Και τώρα που έβλεπε τα γαλάζια δέρματα με τα όμορφα ανοίγματα ήξερε ότι ήταν και αυτό η συνέχεια που είχε έρθει από την Ευρώπη κι είχε αναπτυχθεί στην Αμερική. Και κάθε φορά που έμπαινε μέσα ένιωθε αυτό το κράμα του πόθου και του πάθους. Άλλωστε είχε αφήσει το ίχνος της ουσίας μέσα για να υπάρχει το στίγμα της προσφοράς γιατί αυτό ήθελαν οι ψυχές αφού έτσι  αποκτούσε νόημα η ζωή τους σε αυτόν τον νέο κόσμο της ελευθερίας.