Με την απελευθέρωση
ανακάλυψαν τις σταγόνες φωτός
πάνω στο έργο της ανάγκης
κι άπλωσαν τα δάκτυλά τους
για ν’ αγγίξουν
το φρέσκο των αιώνων
του Χιλιόχρονου
έτσι η αθανασία
ακουμπούσε
το εφήμερο
αλλά ταυτόχρονα
έμπαιναν στον κόσμο
της τελειότητας
που δεν είχε τα όρια
της ολοκλήρωσης
γιατί ήταν ένα άνοιγμα
για να έχουν πρόσβαση
στον μύθο.
Κι όταν τα έφεραν
στα χείλη τους
ένιωσαν τ’ άστρα στο στόμα
τότε ένιωσαν να κυλούν
μέσα τους
κι οι σταγόνες φωτός
ξεπερνούσαν
κάθε ισορροπία
που τους είχε επιβληθεί,
για να φέρουν
επιτέλους
την αρμονία
που εμπλουτιζόταν
με τη διαφορετικότητα
ήταν διαφορετικές
με χρώματα
ποικιλίας
αλλά τελικά
έφτασαν μαζί
όταν τις έπιασε.