Η διαφορά που έκανε διαφορά
ήταν ο σεβασμός.
Από την αρχή
ήταν μέσα του.
Και για τους πιο απλούς ανθρώπους.
Μόνο αυτός μπορούσε
ν’ ανταλλάξει αθωνίτικο σταυρό
με βασιλικό
για να μη χαθεί
η μνήμη της ουσίας
γιατί ήταν το πρέπον
ακόμη κι αν έπρεπε
να περιμένει δεκαετίες
για να δικαιωθεί.
Ήξεραν οι ψυχές
ότι το έκανε μόνο
για τους άλλους
κι όχι για τον εαυτό του.
Αυτό τις είχε αγγίξει.
Αλλά πώς να το ήξεραν
αν δεν είχαν μοιραστεί
την ουσία του.
Κι αυτό το είχε δει,
ακόμα κι αν τον είχε ξαφνιάσει
αυτή η πηγαία αγάπη
γιατί ήταν κάτι που άλλοι
δεν έδιναν καμιά σημασία
επειδή δεν είχαν
τη βαθύτητα
να κρατήσουν
το λευκό του χιονιού
που γινόταν διαφανές
σαν τον πάγο.
Ενώ οι ψυχές
δεν ήθελαν να χαθεί
ούτε σταγόνα από το είναι του.
Το ήθελαν παντού
και μέσα τους
γιατί ήταν το φως.
Πηγαίος σεβασμός.