Όταν ήρθαν από την Ισλανδία και τη Γροιλανδία
ήταν πρώτα το χρώμα της Βίνλαντ
που τους είχαν εντυπωσιάσει,
ήταν ένας ολοζώντανος πίνακας γεμάτος ουσία.
Κάθε εποχή έφερνε τα χρώματά της
στην ομορφιά της Βίνλαντ.
Δεν υπήρχε πια η κυριαρχία του λευκού ή του μαύρου.
Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του Νέου Κόσμου
και σε κάθε του αποστολή
απολάμβανε την ομορφιά.
Ήταν μάλιστα αυτός ο λόγος
που έδινε την ουσία του τόσο ελεύθερα
γιατί κι ο αετός ήταν γαλαζοαίματος.
Αυτό είχαν δει οι ψυχές και πάνω στη σημαία
που είχε διπλωθεί τριγωνικά
αφού είχε κυματίσει δίπλα
στον πύργο της ελευθερίας
και στα σιντριβάνια της μνήμης.
Αυτό ήθελαν και τώρα,
να γίνει ο πύργος σιντριβάνι
και ν’ αφήσει το φως του
να γίνει ίχνος, κώδικας
σφραγισμένος με βουλοκέρι
που παίρνει το αναγκαίο σχήμα
όταν είναι ακόμα φρέσκο
για να γίνει αιωνόβιο.
Αυτό ήθελαν.
Το φως του Χιλιόχρονου.
Τον κώδικα του Χρόνου.