Μετά τον αιφνιδιασμό
κατάλαβαν τη σημασία του Έργου
σε ένα άλλο επίπεδο.
Ήταν σαν να ανακάλυπταν
μετά την κλασική μουσική την ιερή μουσική.
Στην πραγματικότητα είχαν βρεθεί
πιο βαθιά μέσα στον Χρόνο.
Διότι η ιερή είχε προηγηθεί της κλασικής.
Θυμήθηκαν όχι μόνο τα όργανα που έπαιζε
αλλά και τις συνθέσεις του.
Δεν είχαν δώσει την πρέπουσα σημασία
γιατί ποτέ δεν τις είχαν συνδυάσει
με την ουσία της πίστης.
Αλλά τώρα που έβλεπαν
κάθε πράξη βαθύτητας
μέσω της πολυκυκλικότητας
είχαν ανακαλύψει
άλλον ένα φυσικό χώρο
πέρα του κάστρου
κι ήταν το ιερό.
Ήταν μια άλλη εστία
ένα άλλο τζάκι
που δεν λειτουργούσε με τη φωτιά
αλλά μόνο με το φως.
Έτσι γνώρισαν
και την αστείρευτη πηγή
που δημιουργούσε
την πανοπλία του φωτός
που τις προστάτευε
από τις κακουχίες
και τις επιθέσεις
της βαρβαρότητας.
Ήταν η πρώτη φορά
που προσευχήθηκαν μαζί.