Η πίστη
μπορούσε να είναι ντροπαλή
αλλά δεν είχε ντροπή.
Η πηγή
είχε ιπποτική τόλμη
αλλά δεν ήταν τολμηρή
γιατί πάντα πρόσεχε
να μην πληγώσει τις ψυχές.
Οι υπερβάσεις
ήταν κόμβοι χαράς
αλλά ήθελαν ψυχική δύναμη.
Και γι’ αυτό πάντα
τις προστάτευε.
Όπως αυτές προστάτευαν
τα κείμενά του
σαν να ήταν φυλαχτά.
Κι ήξεραν καλά
την ιπποτική τόλμη,
την είχαν μετρήσει
πολλές φορές
και κάθε φορά
τις γέμιζε με χαρά
γιατί η πίστη
ήταν κι απόλαυση της ομορφιάς.
Στο Κάστρο ήταν φανερό
και γι’ αυτό υπήρχε
και μουσική
γιατί δεν ήταν απαγορευμένη
ούτε στο ιερό
αφού δεν φοβόταν
κάποιον κατακτητή
της βαρβαρότητας.
Κι η Ανθρωπότητα ήταν
της ελευθερίας.