Οι πτήσεις γινόντουσαν τόσο συχνά
που έδιναν την εντύπωση
ότι τα αεροσκάφη,
όσο παράξενο κι αν φαινόταν,
αποτελούσαν επέκταση
του κάστρου του φωτός.
Ποιος άλλος εκτός από τον ιππότη
μπορούσε να κοιτάξει
από το παράθυρο
σαν να ήταν πολεμίστρα;
Ποιος άλλος έβλεπε το αεροσκάφος
σαν προπύργιο;
Ποιος άλλος έβλεπε τον ουρανό
σαν να ήταν η τάφρος;
Άλλωστε για τον ιππότη
το αεροσκάφος
ήταν κάστρο ουρανού
και τίποτα λιγότερο.
Έτσι οι ψυχές τον έβαζαν πάντα
κοντά στο παράθυρο.
Alpha ή Foxtrot.
Εκεί ήξεραν ότι θα έγραφε
σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού
που ήταν πάντα αποστολή
για να καταγράψει τις σκέψεις του
και να υπάρχουν τα ίχνη
που ήθελαν οι ψυχές.
Τα χειρόγραφα ήταν συχνά
δημιουργήματα της πτήσης.
Δεν είχε καν νόημα
να αναρωτηθεί κάποιος
σε ποια χώρα είχαν γραφτεί
γιατί ήταν μέσα
σε κάστρο του ουρανού
που ζούσε μέσα στον Χρόνο.
Συνέχισε λοιπόν
δίπλα στο παράθυρο,
πάντα ως ξένος ανάμεσα σε ντόπιους,
να τροφοδοτεί πρακτικά
και με απτά ίχνη
το Έργο της Ανθρωπότητας.