Πολύ συχνά και στις διαλέξεις και στις συνεντεύξεις εξηγούμε, μεταφορικά βέβαια, ότι οι Αμερικανοί είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από τους Ρώσους που είναι ελάχιστα κι ότι οι Κινέζοι είναι μόνο Κινέζοι. Εδώ βλέπουμε ότι πρόκειται για μια τοποστρατηγική έννοια, αφού η γεωγραφία δεν μπορεί να υποστηρίξει τη γεωστρατηγική. Για να γίνει όμως πιο κατανοητό το επιχείρημα είναι καλό να αντιληφθούμε ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι περισσότερο αμερικανική από ό,τι πιστεύουμε. Για να το αποδείξουμε αρκεί να εξετάσουμε ποιες χώρες έλαβαν βοήθεια από το Σχέδιο Μάρσαλ. Αν δούμε τον κατάλογο αυτών των χωρών θα αντιληφθούμε ότι όλες εισήλθαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός από την Ελβετία, την Ισλανδία και τη Νορβηγία και βέβαια την Τουρκία. Και όλες αυτές είναι σε ένα ειδικό πλαίσιο όσον αφορά στο οικονομικό. Με άλλα λόγια ο πυρήνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει άμεση σχέση με το Σχέδιο Μάρσαλ το οποίο δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1948 για να υποστηρίξει την Ευρώπη πριν ιδρυθεί το ΝΑΤΟ το 1949 και βέβαια πριν την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957. Έτσι η τοποστρατηγική αναδεικνύει ένα χρονοστρατηγικό στοιχείο της βαθιάς ιστορίας μέσω της αναβαθμισμένης.