Ό,τι και να γινόταν
η βαθιά αγάπη δεν άλλαζε
διότι το υπόβαθρό της ήταν πάντα η αμισεία.
Κι αν αυτό δεν ήταν αυτονόητο, ήταν δεδομένο.
Δεν είχε πρόβλημα ούτε με τους άπιστους
γιατί ήξερε ότι η πίστη φωτίζει.
Η δύναμη της αγάπης ξεπερνούσε
και τα πιο δύσκολα εμπόδια
ειδικά αν την ακολουθούσε
το ιερό σπαθί.
Αυτό είχε καταλάβει από την αρχή
αλλά δεν βιάστηκε,
δεν είχε νόημα,
έπρεπε πρώτα
να προστατέψει τους αθώους
από τον λιθοβολισμό.
Μόνο όταν υπήρξε πραγματικά ανάγκη
άρχισε να ασχολείται με τους βάρβαρους.
Έγιναν μια προτεραιότητα
μόνο όταν άρχισαν να χτυπούν τους πιστούς.
Διότι ήταν ψυχοπόλεμος
όπου έπρεπε να δείξει το παράδειγμα
για ν’ ανοίξει το μέτωπο
και να σωθεί η Ανθρωπότητα.