Τα λουλούδια ήταν εφήμερα.
Και κανείς δεν τους έδινε την πρέπουσα σημασία.
Κι όμως ήταν έτσι κι οι άνθρωποι
για έναν χιλιόχρονο.
Αλλά τους έδινε σημασία
γιατί ήθελε να χαίρονται.
Είχαν τόσο λίγο χρόνο να ζήσουν
και τον σπαταλούσαν σε ανούσια πράγματα
δίχως να συνειδητοποιήσουν τι είχαν χάσει.
Γιατί θεωρούσε ότι κάθε δώρο
είχε τη σημασία του.
Έδινε τη μεταλαβιά
χωρίς να έχουν περπατήσει.
Αυτός πήγαινε σε αυτούς.
Διότι η ιερή πράξη δεν είχε ανάγκη
από κάποιο κτίριο,
η πράξη επαρκούσε.
Ήταν σαν την αγάπη
δεν είχε ανάγκη από χώρο
μόνο ο χρόνος της είχε αξία.
Κι αυτός ο χρόνος
ήταν αυτός που έδινε
και στα λουλούδια
για ν’ ανθίσουν ακόμα και μετά.