Όλοι όσοι ζούσαν μέσα στο παρόν,
σαν να ήταν η μόνη πηγή ενέργειας της ύπαρξής τους,
δεν μπορούσαν να δουν το μέγεθος της αλλαγής
που ερχόταν με τη ζωή του
στον κόσμο των ψυχών.
Διότι δεν ήταν σώματα που έρχονταν κοντά του
αλλά μόνο ψυχές κι ήταν αυτές
που ένιωθαν την Αγάπη της Ανθρωπότητας.
Αυτός ήταν ο ψυχοπόλεμος.
Κι αυτή ήταν η ομορφιά του.
Διότι η δράση έδειχνε τις ψυχές,
όπως η νύχτα, τα άστρα.
Αναζητούσαν το φως όπου κι αν βρισκόταν
και μόλις είχαν πρόσβαση σε αυτό
έκαναν την κίνηση
για να έρθουν σε άμεση επαφή.
Βέβαια υπήρχαν και τα εμπόδια
που έμπαιναν για να καθυστερήσουν
την εξέλιξή τους
αλλά στο τέλος
επειδή ήταν ασταμάτητος
έπλαθε το ακάθεκτο μέλλον
για να ζήσει το παρελθόν
χωρίς το τέλος του παρόντος.