Επειδή δεν παρήγαν κανένα έργο
οι αρχές του κενού δεν άντεχαν
καμιά καινοτομία.
Είχαν πάντα στο στόμα τους το ορθό
δίχως να ξέρουν τι σημαίνει πια.
Είχαν το λεξιλόγιο του ιερού
επειδή είχαν μάθει απ’ έξω το κείμενο
χωρίς όμως να καταλαβαίνουν τη βαθύτητα,
λόγω έλλειψης νοημοσύνης
είχαν το σύμπλεγμα της κατωτερότητας
γιατί εξακολουθούσαν να κάνουν συγκρίσεις.
Επειδή ήταν άεργοι, η ύπαρξή του και μόνο
ήταν ήδη ένα πρόβλημα
κι αυτό μεγάλωνε όλο και περισσότερο με το έργο.
Η άρνησή τους ήταν μόνο το πρώτο στάδιο
που θα κατέληγε στην αποδοχή.
Ήταν απλώς θέμα χρόνου η όλη διαδικασία.
Και γι’ αυτό ήταν σε ετοιμότητα
για τη στιγμή που θα άλλαζαν.
Είχε τόσους και τόσες
που το είχαν κάνει
ενώ ήταν από τους χειρότερους.
Αλλά τελικά ήταν η πραγματικότητα
που είχε πλάσει, που τους θεράπευε.