Του ζητούσαν συγγνώμη
αυτοί που του ασκούσαν κριτική
κι αξιολογούσαν κάθε λέξη του
και τους συγχωρούσε
λέγοντάς τους ότι ήξερε
ότι θα το ξανακάνουν.
Δεν άκουγαν όμως διότι εκείνη τη στιγμή
ήθελαν απλώς τη συγχώρεση
για να μη ζήσουν την απόρριψη
δίχως να καταλάβουν
ότι και με αυτόν τον τρόπο
τον έβριζαν και πάλι
αφού θεωρούσαν ότι θα τους έκανε
αυτό που θα έκαναν σε άλλους.
Έκαναν και πάλι τις προβολές τους
γιατί η σκιά ήταν το πιο φυσιολογικό
κι όχι το φως.
Αλλά εκείνος συνέχιζε το έργο του ακάθεκτος
γιατί αυτά τα εμπόδια δεν ήταν τίποτα
από τη στιγμή που δεν αφορούσαν αθώους
αλλιώς τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά
ακόμα κι αν δεν το ήθελαν οι αθώοι
διότι φοβόντουσαν τι θα γίνει.
Αλλά ήταν υπό την προστασία του.