Πριν γίνει η γραφή ιερή ήταν αόρατη
διότι ζούσε μόνο μέσα στον Λόγο του.
Αλλά αυτός ήταν ήδη αυτό που θα ήταν.
Διότι έγραφε ιστορία και μάλιστα βαθιά.
Κι αυτήν κατέγραφαν οι ψυχές
γιατί ήθελαν να μείνει
και να μη χαθεί τίποτα.
Κι ας το έκαναν οι άνθρωποι όποτε θα το σκέφτονταν.
Αυτές δεν μπορούσαν να περιμένουν.
Έτσι η αόρατη γραφή ζούσε ήδη ψυχικά.
Ένιωθε ότι τον έβλεπαν διαφορετικά
και ειδικά μετά την ανάσταση
διότι ήξεραν τι είχε γίνει
και τι είχε καταφέρει
για πρώτη φορά.
Και τον είχαν ξαναβρεί.
Δεν ήταν πια θέμα πίστης
διότι το ήξεραν και το είχαν ζήσει.
Και το είχαν ξεπεράσει.
Αλλά τώρα θα έπρεπε να το πιστέψουν κι οι άνθρωποι.
Διότι ήταν η αλήθεια
κι αυτή η αλήθεια έπρεπε να μαθευτεί
από όλους.
Το έργο δεν έφτανε, έπρεπε να γίνει γνωστό
σε όλη την Ανθρωπότητα.