Για την κοινωνία η αλήθεια
μπορούσε να είναι μαύρη κι ανείπωτη
αλλά στην πραγματικότητα
ήταν του φωτός του κόσμου.
Και μ’ αυτήν την έννοια ήταν συμβατή
για να υποστηρίξει τη ζώνη επαφής
μεταξύ του φωτός και της ύλης,
της ψυχής και της ζωής.
Η αλήθεια είχε χάρη
διότι μπορούσε να είναι εργαλείο συνεννόησης,
δεν είχε ανάγκη από τεχνάσματα
και γι’ αυτό ήταν συμβατή
με την έννοια της προσευχής.
Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο άκουγε
τις χάρες που ζητούσαν οι ψυχές
όταν οι άλλοι πίστευαν
ότι ήταν σιωπή.
Όμως οι ψυχές δεν ήταν βουβές
και ζητούσαν αυτό που ήθελαν
κι αν ήταν το πρέπον
πάντα το έκανε
διότι ήξερε πόσο αναγκαίο ήταν γι’ αυτές.
Κι αν οι χάρες ήταν μικρές ή μεγάλες,
δεν είχε καμία σημασία,
θα τις χαροποιούσε.