Αθηνά: Ήταν δώρο…
Δάσκαλος: Νόμιζα ότι απλά ήθελες να μου το δείξεις.
Αθηνά: Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Δάσκαλος: Υπάρχει όμως ανθρωπιά!
Αθηνά: Δηλαδή;
Δάσκαλος: To μικρό βιβλίο σου είναι τεράστιο δώρο.
Αθηνά: Δεν το ήξερα… Το έκανα…
Δάσκαλος: Ξέρω ήταν το στίγμα σου, αλλά θα αφήσει ίχνος…
Αθηνά: Πώς;
Δάσκαλος: Θα κάνουμε κι άλλα…
Αθηνά: Πόσο χαίρομαι!
Δάσκαλος: Μεταχαίρομαι.
Αθηνά: Τι σκεφτήκατε;
Δάσκαλος: Ότι υπάρχει ανάγκη.
Αθηνά: Πάντα και για όλους.
Δάσκαλος: Και γι’ αυτό θα έχουμε από όλα τα μεγέθη κι όλα τα γούστα.
Αθηνά: Παναγία μου.
Δάσκαλος: Τα μικρά βιβλία θα είναι κι αυτά κοσμήματα.
Αθηνά: Άλλωστε υπάρχουν και στα βιβλία.
Δάσκαλος: Θα είναι σαν τα λουλούδια που βρίσκεις ανάμεσα στα δέντρα…
Αθηνά: Για τις μικρές ψυχές…