Κανείς δεν ήθελε να μάθει πραγματικά
πώς ήταν η ζωή μέσα στο κάστρο.
Διότι δεν ήθελαν να μάθουν
τι είναι η ζωή.
Προσπαθούσαν να το συγκρίνουν
με μοναστήρι ή με εκκλησία
για να πουν μετά
ποιος μένει σε μοναστήρι;
Μόνο οι καλόγριες κι οι παπάδες.
Κανείς άλλος.
Διότι δεν ήθελαν να δουν
την πραγματικότητα του κάστρου.
Κατά βάθος ήξεραν
ότι ήταν η πηγή του φωτός.
Μόνο που δεν ήθελαν
να το αντιμετωπίσουν από κοντά.
Στην ουσία φοβόντουσαν
τη σκιά τους.
Φοβόντουσαν να φανεί.
Διότι εκεί που δεν υπάρχει
δεν φαίνεται η σκιά.
Κι αν δεν φαινόταν
μπορούσαν να θεωρήσουν
ότι δεν υπάρχει
κι ότι δεν είχαν.
Ήταν ο ίδιος λόγος που δεν διάβαζαν
τα Ευαγγέλια του Αγίου Ματθαίου
και του Αγίου Ιωάννη
διότι εκεί οι Άγιοι
έγραφαν το αντίθετο.
Δηλαδή ότι δεν επαρκούσε
να μην κάνεις το κακό
για να είσαι καλός
κι ότι αν δεν εμποδίζεις το κακό
δεν ήταν καλό.
Δεν επαρκούσε τίποτα από αυτά
αν ήσουν πιστός.
Βέβαια όλοι έλεγαν
ότι πίστευαν.
Ενώ μόνο πίστευαν ότι πίστευαν.
Και κατά βάθος
ούτε αυτό το πίστευαν.
Απλώς δεν ήθελαν
να τους πει κάποιος
ότι δεν πίστευαν.
Το πρόβλημά τους με το κάστρο
ήταν ότι εκεί φαινόταν η διαφορά
διότι φαίνονταν οι πιστοί
κι αυτοί που έλεγαν
ότι απλώς πίστευαν.
Και γι’ αυτό το απέφευγαν
όταν δεν υπήρχε πόλεμος.