Το τσέλο μόνο του μπορούσε να λειτουργήσει
μέσω των δακτυλισμών που δημιουργούσαν
τα περίφημα pizzicati.
Αλλά το δοξάρι ήταν απαραίτητο
για να εκφραστεί πραγματικά η ψυχή του.
Έτσι ένιωθαν κι αυτές και γι’ αυτό χαιρόταν
κάθε φορά που έπιανε το δοξάρι
αφού ήταν γι’ αυτές ιερό σπαθί
που προκαλούσε νέες διακλαδώσεις
με τη δράση του πάνω στις χορδές.
Ήταν σαν να τους μιλούσε
από τόσο κοντά που ένιωθαν την ανάσα του
κι οι αναπνοές τους γίνονταν πιο βαθιές
αρχικά για να συντονιστούν
και στη συνέχεια για να ζήσει η αρμονία
αφού ακολουθούσαν πορείες
που ήταν σίγουρα διαφορετικές
αλλά σαν ένα στρατηγικό μείγμα
πετύχαιναν τον ίδιο ακαταμάχητο στόχο.
Αφού η ουσία του φωτός
πήγαινε παντού.