Σ’ αυτό το Masterclass  θέλουμε να ασχοληθούμε με ένα θέμα που μπορεί να φαίνεται αυτονόητο αλλά τελικά δεν είναι  και είναι η συνεισφορά και η συμβολή της παράδοσης στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Έχουμε την εντύπωση συχνά ότι η παράδοση είναι απλώς κάτι το στατικό, που απλώς συντηρεί μια πραγματικότητα και δεν μπορεί να εξελιχθεί και έχουμε την εντύπωση ότι η εξέλιξη της Ανθρωπότητας δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό. Στην πραγματικότητα η Ανθρωπότητα χρειάζεται μία συνέχεια. Για να υπάρχει μια συνέχεια πρέπει να υπάρχει και μια μνήμη. Για να υπάρχει μια μνήμη, όταν αυτή η μνήμη είναι συνολική, στην πραγματικότητα γίνεται παράδοση. Η παράδοση είναι ένας τρόπος να έχουμε ένα υπόβαθρο κοινό, που μας επιτρέπει από το παρελθόν στο μέλλον να έχουμε μια συνέχεια. Και πάνω σ’ αυτή την παράδοση μπορεί να χτιστεί καινοτομία, δηλαδή η καινοτομία δεν είναι ριζοσπαστική. Η καινοτομία βασίζεται στην παράδοση και μετά δημιουργεί, εκτός από  βιβλιοθήκες, νέες εκδοχές οι οποίες όμως έχουν μια συνέχεια σε σχέση με το πρώτο υπόβαθρο. Άρα μπορούμε να πούμε ότι αυτή η συνεισφορά που θα μελετήσουμε είναι πολλαπλή, δεν είναι καθόλου παθητική και ουσιαστικά αποτελεί μια ασπίδα ενάντια στις επιθέσεις της βαρβαρότητας. Με αυτήν την έννοια η παράδοση είναι πολύ σημαντική και γι’ αυτό χαιρόμαστε πάντοτε όταν συμμετέχουμε και ενεργά σε παραδοσιακές εκδηλώσεις, οι οποίες έχουν μια ποιότητα που μας επιτρέπουν, όπως λειτουργεί και το θέμα της πίστης, με τις ημερομηνίες να δούμε πώς εξελίσσεται ο Χρόνος και μάλιστα μ’ έναν τρόπο πολυκυκλικό γιατί, άμα το σκεφτούμε ορθολογικά, όλες οι γιορτές επειδή λειτουργούν επετειακά, στην πραγματικότητα ξέρουμε πότε είναι αλλά δεν ξέρουμε απαραίτητα σε ποιο χρονικό πλαίσιο, δηλαδή σε ποια χρονιά είμαστε. Όμως άμα το βάλουμε αυτό στις χρονιές, αντί να μετράμε τις χρονιές απλώς με τις ημέρες, τις μετράμε με αυτές τις γιορτές και ξέρουμε ότι αυτό είναι πολύ πιο ισχυρό, γιατί οι ημέρες έχουν πολύ θόρυβο, ενώ η παράδοση θα κρατήσει μια ουσιαστική έννοια και θα τοποθετηθεί κάθε άνθρωπος σε σχέση με τη γιορτή και την επόμενη. Άρα με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πούμε ότι η παράδοση χτίζει, όπως και η πίστη, ένα ημερολόγιο που δεν είναι  ημερολόγιο, εορτολόγιο  είναι, και αυτό μας επιτρέπει να είμαστε πιο σταθεροί μέσα στον Χρόνο γιατί με αυτόν τον τρόπο λειτουργούμε πολυκυκλικά και όχι μόνο γραμμικά γιατί αυτή η γραμμικότητα λειτουργεί και με τη λήθη. Άρα η παράδοση είναι ένας τρόπος να ενεργοποιούμε συλλογικά τη μνήμη μας.