Ο ρόλος της Ρωσίας παραμένει σχετικά άγνωστος στους περισσότερους από εμάς διότι έχουμε συνηθίσει να ζούμε σ’ ένα πλαίσιο χειραγώγησης πάνω σ’ αυτό το θέμα, όχι μόνο πρόσφατα αλλά εδώ και χρόνια. Όταν εξετάζουμε π.χ. τα πρακτικά του Λευκού Οίκου του 1964, αλλά και αυτά του 1974, βλέπουμε ακριβώς τι έκανε η Σοβιετική  Ένωση για να προωθήσει τα συμφέροντά της εναντίον του κυπριακού λαού χρησιμοποιώντας βέβαια κομματικά στελέχη για να πετύχει τους στόχους της. Άρα έχουμε συνηθίσει να ζούμε σε αυτό το πλαίσιο προπαγάνδας και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τώρα υπάρχουν χειροπιαστά δεδομένα, π.χ. βλέπουμε ότι υπάρχει τώρα νέο ρώσικο διάταγμα το οποίο προβλέπει διαφορετικά δεδομένα σε σχέση με τη διπλή φορολόγηση και αυτό αφορά και την Κύπρο. Άρα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι γενικό το πλαίσιο, έχει σχέση μόνο με την Αμερική και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ειδικά με την Κύπρο γιατί; Υπάρχει λοιπόν  αυτό το δεδομένο. Υπάρχει κι ένα άλλο δεδομένο στο οποίο δεν δώσαμε την κατάλληλη σημασία. Είναι ότι η πρεσβεία της Ρωσίας στη Λευκωσία θα ανοίξει γραφείο στα Κατεχόμενα, υποτίθεται για να υποστηρίξει τους υπήκοούς της, οι οποίοι εκτιμούμε ότι είναι πάνω από 50.000. Προσπαθεί λοιπόν με μια δικαιολογία, τουλάχιστον ο πρέσβης, να πει ότι αυτό το σκέφτονται εδώ και έναν χρόνο και δεν έχει σχέση με συγκεκριμένα δεδομένα τωρινά, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμα κι αυτή η δικαιολογία ουσιαστικά λέει ότι αυτό το σκέφτηκαν μετά το θέμα της εισβολής στην Ουκρανία και κατά συνέπεια την εμπλοκή της Κύπρου, ως χώρα της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης, μέσα στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας. Άρα καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι είναι ένας τρόπος να πει ότι «δεν μας αρέσει αυτό που κάνετε, άρα εμείς θα βρούμε κάτι άλλο». Μπορεί να μην είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους επίσημα, αλλά πάντως εμείς θα ανοίξουμε αυτό το γραφείο γιατί θεωρούμε ότι είναι σημαντικό. Αν το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι θα έλθει ο γερουσιαστής Μενέντες στο πλαίσιο του Συνέδριου που οργανώνεται από όλον τον απόδημο Ελληνισμό της Κύπρου στην Κύπρο, καταλαβαίνουμε ότι έχει σημασία γιατί μέσα στη μικρή Κύπρο παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι, όπως πάντα, γιατί έχει μια γεωστρατηγική θέση. Πολλοί από τους δικούς μας θεωρούν ότι η Κύπρος έχει προβλήματα μόνο τοπικά και δεν καταλαβαίνουν τις επιρροές που ασκούν χώρες μεγάλες με μια γεωπολιτική σημασία που θεωρούν ότι πρέπει να παίξουν έναν ρόλο στην περιοχή. Άρα βλέπουμε ότι η Κύπρος, μην ξεχνάμε ότι πριν μπει στην  Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 ήταν ακόμα στους Αδέσμευτους, θεωρούσε ότι αυτή ήταν η σωστή πολιτική, μια μορφή ουδετερότητας, μετά αυτό έληξε με την είσοδό της στην  Ευρωπαϊκή Ένωση και βέβαια και  στην Ευρωζώνη. Άρα καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η θέση της Κύπρου είναι ξεκάθαρη, είναι ξεκάθαρη και με το Ουκρανικό και προσπαθεί από την πλευρά της η Ρωσία, όπως βλέπουμε όμως μ’ έναν μάταιο τρόπο, να επηρεάσει την κατάσταση θεωρώντας ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τοπικούς φορείς οι οποίοι θα ενεργοποιηθούν και θα  δικαιολογήσουν τις πράξεις της.  Απλώς πρέπει να καταλάβουμε  ότι είναι πάλι απαράδεκτες, ότι ακόμα και η ανακοίνωση από την πρεσβεία δεν μιλάει για Κατεχόμενα, αλλά μιλάει για το βόρειο μέρος της Κύπρου και αυτό είναι καλό να το έχουμε στο μυαλό μας γιατί είναι ξεκάθαρο  το πλαίσιο και κατά συνέπεια πρέπει να καταλάβουμε ότι όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να ποντάρουν στη Ρωσία κατά κάποιον τρόπο σε σχέση με τα Κατεχόμενα και την απελευθέρωσή τους και την επίλυση του Κυπριακού,  κάνουν ένα σημαντικό στρατηγικό λάθος και τώρα το βλέπουν πρακτικά, γιατί όλα αυτά που κάνουμε μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα και της προσέγγισης με το ΝΑΤΟ, με τον αγωγό East Med, με τον EuroAsia Interconnector, είναι πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη Ρωσία και βέβαια καμία σχέση με την Τουρκία. Άρα η τεχνητή φιλία της Τουρκίας με τη Ρωσία τη βλέπουμε ότι αναπτύσσεται όλο και περισσότερο με μία μορφή ραγιαδισμού εκ μέρους της Τουρκίας, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να καταλάβουμε κι εμείς με ποιους παίζουμε σημαντικά και ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας. Άρα είναι μία μορφή τέλους της αθωότητας που έχουμε στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, όσον αφορά τον  ρόλο που μπορεί να παίξει η Ρωσία σε αυτό το θέμα και στην επίλυση του Κυπριακού. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι καθόλου αυτό που εκτιμούσαμε και ουσιαστικά, όσοι γνωρίζουν πλέον τι γινόταν πραγματικά το ΄64, τι γινόταν πραγματικά το ’74, έχοντας αρχειακό υλικό που δεν είναι πια δεσμευμένο και δεν είναι πια εμπιστευτικό, καταλαβαίνουν ότι αυτό που γίνεται τώρα είναι απλώς η συνέχεια απ’ αυτό που γινόταν στο παρελθόν, απλώς στο παρελθόν δεν ήταν γνωστό, ενώ τώρα είναι φως φανάρι. Λέω λοιπόν ότι είναι μία δικαίωση της προσέγγισης των ανθρώπων που καταλάβαιναν ότι η Σοβιετική Ένωση μετά την κατάρρευση του συστήματός της  στην Αίγυπτο, ενδιαφέρθηκε ξαφνικά για το τι γίνεται στην Κύπρο για να έχει μία θέση, παίζει αυτόν τον ρόλο και στη Συρία και τώρα βλέπουμε ότι αυτό που γίνεται είναι απλώς αυτό που είχαμε προβλέψει από  την αρχή, γνωρίζοντας αυτά τα γεγονότα, γνωρίζοντας αυτή την ιστορία και αυτοί που είχαν την ψευδαίσθηση ότι δεν λειτουργούσαν καθόλου με αυτόν τον τρόπο, ότι δεν πρόκειται για έναν proxy war αυτό που έγινε με το Κυπριακό, στην πραγματικότητα βλέπουν ότι καταρρέει αυτή η θεώρηση των πραγμάτων, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ξεκάθαρη, πολύ πιο σκληρή και ξέρουμε ακριβώς ποια είναι η θέση μας και ως Ελλάδα και  ως Κύπρος σε σχέση με τα δεδομένα που υπάρχουν στο επίπεδο της Υψηλής Στρατηγικής και  της Γεωπολιτικής. Άρα είναι καλό να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε ότι αυτά τα δεδομένα που εμφανίζονται κάθε τόσο και λιγάκι και επιβεβαιώνουν τη μεγάλη στρατηγική και τη μεγάλη ουσία του θέματος, δεν είναι λεπτομέρειες, είναι ενδείξεις στις οποίες πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή.