Η αναφορά του Υπουργού  Εθνικής Άμυνας έχει ενδιαφέρον τουλάχιστον σε δύο επίπεδα. Κάνει μια αναφορά που είναι διπλή, διότι λέει ότι η Ελλάδα και τότε ήταν στην πλευρά των νικητών και της ιστορίας. Άρα σημαίνει ότι υπονοεί ότι και τώρα είμαστε, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί ξεκαθαρίζει και τη θέση μας. Το άλλο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι  η επέτειος και μιλάω τώρα για την 11/11/1918, δεν είναι μόνο συμβολική, δεν είναι μόνο μια ημέρα μνήμης, είναι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου που τότε θεωρούσαμε ότι ήταν ο τελευταίος και μάλιστα ο τελευταίος των τελευταίων. Δεν είχαμε επινοήσει ότι θα υπήρχε μια συνέχεια, δεν είχαμε καταλάβει ότι θα υπάρχει Β’ παγκόσμιος πόλεμος   μόνο μετά από μερικές δεκαετίες. Άρα αυτό που έχει σημασία είναι να διαχωρίσουμε μια λεπτομέρεια. Πολύ συχνά λέμε ότι η ιστορία καθορίζεται από τους νικητές. Αυτό είναι λάθος, γιατί ξεχνάμε ότι πολύ συχνά η ιστορία αρχικά δέχεται επιθέσεις από τη βαρβαρότητα η οποία λειτουργεί ως νικητής και έχει όντως πολλές νίκες και θα πρέπει κάποιος να αντισταθεί σε αυτές τις επιθέσεις. Αυτή η αντίσταση στο τέλος, που λειτουργεί ως αντεπίθεση, μπορεί όντως να τη νικήσει και τότε θα μιλήσουμε για τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Άρα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο η νίκη που προσφέρει τη σωστή πλευρά. Αυτό που έχει σημασία και ειδικά για την Ελλάδα, είναι ότι πήραμε μέρος σε πολύ μεγάλους αγώνες, πολύ μεγαλύτερους από την ύπαρξή μας, αλλά αυτή η προστθιέμενη αξία που δώσαμε με τον ηρωϊσμό μας, στην  πραγματικότητα άλλαξε και τα δεδομένα. Άρα δεν πρέπει να βλέπουμε αυτή την αναφορά σαν μια αναφορά που γίνεται από μια μικρή χώρα που παίζει σε μια μεγάλη σκακιέρα. Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι μέσα στη σκακιέρα, ό,τι και να είσαι από πιόνι έως βασιλιάς. Άμα  είσαι εκτός σκακιέρας δεν μας ενδιαφέρει, ακόμα κι αν είσαι βασίλισσα. Εμείς λοιπόν ήμασταν μέσα σε σκακιέρα και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δεν παρατήσαμε τους συμμάχους, αντιθέτως βοηθήσαμε, ενισχύσαμε και ουσιαστικά αντισταθήκαμε με έναν τρόπο τόσο θεαματικό που χαρακτηρίστηκε ο ηρωισμός και σαν ελληνικό στοιχείο, ακόμα και από τον ίδιο το Churchill, μιλάω βέβαια για τη συνέχεια. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι να καταλάβουμε ότι αυτή η διπλή αναφορά δεν είναι συμβολική μόνο, δίνει κι ένα στίγμα για την εποχή μας, για το πώς επιλέγουμε με ποιους πολεμούμε εναντίον της βαρβαρότητας και με ποιον τρόπο το κάνουμε, ενεργητικά, παθητικά, εκ των υστέρων, εκ των προτέρων. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να βλέπουμε ότι δίνουμε το στίγμα μας και χαρακτηριζόμαστε από τις επιλογές μας, ειδικά σε πολεμικές φάσεις. Άρα αυτό πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας, ακόμα και τώρα.