Επειδή όλοι ασχολούμαστε με την κρίση της Μέσης Ανατολής αυτή την περίοδο, πρέπει να καταλάβουμε μερικά ουσιαστικά πράγματα. Πρώτον, όταν μιλάμε για Παλαιστίνη, πρέπει να θυμόμαστε ότι αφορά την περιοχή της Γάζας, τη λωρίδας της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Άρα έχουμε δύο αντότητες που δεν έχουν συνεκτικότητα. Δεύτερον, όταν μιλάμε μόνο για τη Γάζα, δεν μιλάμε για όλη την Παλαιστίνη. Τρίτον, όταν μιλάμε για τη Χαμάς, δεν μιλάμε για τη Γάζα με την έννοια της περιοχής. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι να καταλάβουμε το εξής. Πρώτα απ’ όλα δεν είναι όλοι υπέρ της Χαμάς, ακόμα και στις αραβικές χώρες, γιατί θεωρούν ότι είναι ακραία αυτή η τρομοκρατική οργάνωση, πρώτον, δεύτερον, δεν είναι όλοι υπέρ της Γάζας και πολύ απλά δεν θέλουν να έχουν μία άμεση σχέση με τους Γκαζαουί, γιατί θεωρούν ότι είναι μια ειδική περίπτωση του πληθυσμού της Παλαιστίνης. Είναι όλοι πολύ πιο φιλικοί με τον πληθυσμό που υπάρχει στη Δυτική Όχθη παρά με τη Γάζα. Ακόμα και η Αίγυπτος που συνορεύει με τη Γάζα, δεν θέλει να έχει τη Γάζα στην επικράτειά της, η Ιορδανία δεν θέλει να έχει Γκαζαουί στην Ιορδανία. Τι καταλαβαίνουμε μ’ αυτό; Καταλαβαίνουμε ότι όλοι ξέρουν  ότι αυτή  η περιοχή αποτελεί μια παγίδα, προτιμούν να υπάρχει μια αντιπαράθεση με το Ισραήλ παρά να έχουν προβλήματα οι ίδιοι και ουσιαστικά μένουν στα λόγια και λένε «ναι, είναι καλό να υπάρχει ένα παλαιστινιακό κράτος», αλλά είναι κάπως αφαιρετικό, γιατί δεν αφορά άμεσα τη Γάζα. Όταν κοιτάζουμε την υπόθεση της Γάζας ειδικότερα, καταλαβαίνουμε ότι έχει ένα στάτους που είναι εντελώς διαφορετικό από τη Δυτική Όχθη και ακόμα και τώρα, όταν ακούμε τις δηλώσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ, ο οποίος λέει ότι δεν θέλει να υπάρχει η Παλαιστινιακή Αρχή να διοικεί στη Γάζα, γιατί δεν έχει καταδικάσει την πράξη βαρβαρότητας που έγινε στις 7 Οκτωβρίου, δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι καν σίγουρο ότι το θέλει η ίδια η Δυτική Όχθη, γιατί βλέπει τα προβλήματα που υπάρχουν στην περιοχή. Η Δυτική Όχθη λειτουργεί ήδη με τρεις ζώνες. Σ’ αυτές τις τρεις ζώνες η διαχείριση γίνεται είτε μόνο από την Παλαιστινιακή Αρχή είτε σε συνδυασμό με το κράτος του Ισραήλ ή αποκλειστικά από το Ισραήλ. Αυτό τώρα που παίζεται ήδη, ενώ δεν έχει τελειώσει αυτή η κρίση, αλλά βλέπουμε ότι συζητάμε ήδη για το τι θα γίνει μετά το τέλος, είναι ότι το Ισραήλ δεν θέλει να είναι στην περιοχή, θέλει απλώς να είναι σίγουρο για το θέμα της ασφάλειας, από την άλλη πλευρά η Παλαιστινιακή Αρχή δεν κοιτάζει πώς θα παίξει στην περιοχή, γιατί θέλει να δει πώς θα τελειώσει το θέμα με τη Χαμάς και οι γειτονικές χώρες δεν θέλουν να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία σε σχέση με τη Γάζα. Άρα καταλαβαίνουμε τώρα ότι η ουσία είναι πιο πολύ ένα θεωρητικό πλαίσιο παρά ένα πρακτικό, γιατί θεωρούν όλοι ότι η Γάζα είναι μια πολύ ειδική περίπτωση που χρειάζεται έναν ειδικό χειρισμό κι όχι απλώς μια περιοχή που μπορεί να ενσωματωθεί πολύ εύκολα σε οποιαδήποτε αραβική χώρα, σε οποιαδήποτε συμμαχία, γιατί το πλαίσιο, επειδή είναι ειδικό και απομονωμένο, δεν συμφέρει για λόγους υψηλής στρατηγικής.