Εάν σκέφτεστε τον πόλεμο ως το αντίθετο της ειρήνης, σίγουρα θα έχετε προβλήματα ερμηνείας και ακόμη και κατανόησης γιατί στην πραγματικότητα ο πόλεμος είναι κάτι  το φυσιολογικό στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα είναι απλώς μια σκληρή κρίση, επομένως το πρόβλημα δεν είναι να πούμε, είμαι κατά του πολέμου, η λύση είναι να σκεφτούμε, πώς μπορώ να διαχειριστώ τον πόλεμο και να μπορέσω να τον χρησιμοποιήσω ως εργαλείο και όχι μόνο ως όπλο. Αυτό που εννοώ με αυτό είναι ότι εφόσον μπορέσεις να διαχειριστείς μια κρίση, τότε μπορείς να βρεις κάτι το νέο, κάτι το διαφορετικό. Επίσης μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι εφικτό να έχουμε ανάπτυξη μέσω πολέμου και κρίσης. Το ερώτημα δεν είναι απλά πώς θα ανακτηθεί το προπολεμικό καθεστώς. Η ιδέα είναι να εξελιχθείς, και για να εξελιχθείς σημαίνει ότι πρέπει αυτό να το εκμεταλλευτείς. Επομένως, μια κρίση, ένας πόλεμος, είναι κάτι που σε αναστατώνει αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία γιατί μπορείς να φτιάξεις κάτι καινούργιο. Μπορείς να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο, μπορείς να ανακαλύψεις κάτι νέο γιατί αποτελεί επίσης μια διαταραχή της ισορροπίας. Είναι επίσης ένας τρόπος να ζεις και όχι απλώς να λες ότι ο θάνατος είναι το τέλος. Πώς επομένως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το είδος σκέψης περί πολέμου; Η ιδέα είναι αυτή, εφόσον ο πόλεμος είναι φυσιολογικός, τότε ας τον χρησιμοποιήσουμε και βεβαίως με στρατηγικό τρόπο. Επομένως χρησιμοποιούμε τον πόλεμο ως γεγονός και όχι μόνο τα δεδομένα του, και θα μπορέσουμε να φανταστούμε το μέλλον μετά την επίλυση αυτής της κρίσης. Αλλά δεν πρόκειται απλά για μια αντίθεση μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Δεν μιλάμε για τον Τολστόι, μιλάμε για έναν τρόπο να αλλάξουμε τη μοίρα και να δημιουργήσουμε ένα νέο μονοπάτι μετά τον πόλεμο. Μετά τον πόλεμο δεν είναι απλώς το τέλος του πολέμου, αλλά είναι ο τρόπος διαχείρισης μιας σειράς πολέμων, μιας σειράς μαχών διότι στην πραγματικότητα ζούμε σε ένα πεδίο μάχης. Επομένως η ιδέα είναι, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να είμαστε πιο ανθρώπινοι, για να είμαστε πιο σοφοί; Και η απάντηση είναι ναι, διότι σε αυτό το είδος κρίσης μπορείς να δεις την πραγματική προσωπικότητα και την πραγματική ψυχή των ανθρώπων.  Με αυτή τη γνώση, και όχι μόνο με πληροφορίες, μπορείς να μεταφέρεις στο μέλλον μια νέα γνώση και όχι μόνο νέα δεδομένα, επομένως είναι ένας τρόπος για να δημιουργήσεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να φανταστούμε ότι η αντίθεση με την ειρήνη είναι ότι η ειρήνη είναι σχεδόν η διαγραφή του προβλήματος, όμως το πρόβλημα έχει ζωή, δεν είναι μόνο θέμα εκμηδενισμού, είναι επίσης θέμα δημιουργίας, και για να δημιουργήσεις κάτι χρειάζεται να διαχειριστείς τον πόλεμο. Συμπερασματικά  στο τέλος μπορούμε να πούμε ότι είναι δυνατόν να είσαι σοφότερος, να είσαι πιο ανθρώπινος μέσω του πολέμου, μέσω της κρίσης και όχι μόνο μετά, επειδή η ανάγκη της Ανθρωπότητας είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή και όχι μόνο μετά.