Η Τουρκία προσπαθεί να μας πείσει και να πείσει ειδικά τις Αραβικές χώρες, ότι μπορεί να παίξει τον ρόλο του διαπραγματευτή και να διαμεσολαβήσει, σε σχέση με τις επιθέσεις που γίνονται από την Χαμάς και την αντεπίθεση του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι, ούτε οι μεν ούτε οι δε χρησιμοποιούν την Τουρκία. Οι διαπραγματεύσεις που γίνονται για τους ομήρους, γίνονται απευθείας μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, διότι θέλουν να μπουν σε ένα πλαίσιο απελευθέρωσης των ομήρων σε σχέση με μια κατάπαυση πυρός, η οποία θα έχει μια διάρκεια ημερών έτσι ώστε να εξασφαλίσει η Χαμάς ότι, μπορεί να σώσει τουλάχιστον μερικά ερείπια από την δομή της και από την άλλη πλευρά οι Ισραηλινοί θέλουν να απελευθερώσουν, με προτεραιότητα βέβαια, τους ομήρους και κατά συνέπεια μπαίνουμε σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Δεν είναι ακόμα σίγουρο ότι θα πετύχει, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Τουρκία δεν μπορεί να παίξει κανέναν ρόλο πάνω σε αυτό και κανένας δεν της το ζητά. Άρα έχουμε ένα θέμα ερμηνείας γιατί ο Ερντογάν συνεχώς προσπαθεί να πείσει τους πάντες ότι μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο, ενώ δεν το βλέπουμε στην πραγματικότητα. Επί της ουσίας δεν γίνεται αλλά αυτός συνεχίζει να επικοινωνεί πάνω σε αυτό το θέμα, λες και έχει τεράστια σημασία. Πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι επικοινωνιακά έχει νόημα να το κάνει, ακόμα κι αν δεν μπορεί να σταθεί επί του πρακτέου γιατί πολύ απλά υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται και ειδικά στην Τουρκία επηρεάζονται με τέτοιο τρόπο, που βλέπουν ότι η Τουρκία μπορεί να παίξει έναν ρόλο και ότι είναι σημαντική στην περιοχή, ενώ όλο αυτό είναι απλώς πλαστό.