Η άμεση πρόσβαση στην πηγή του φωτός επιτρέπει στην πηγαία αγάπη να ενσωματώσει όλη την ουσία απορροφώντας κάθε σταγόνα από την αρχή της εμφάνισής της διότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο λόγω άνεσης. Αυτό φαίνεται όταν η πένα πίνει το μελάνι από το μελανοδοχείο για να τροφοδοτήσει τη γραφή του δεσμού. Μάλιστα εμπλέκεται ακόμα και το άρωμα του μελανιού, το οποίο μεταφέρει ήδη τον πόθο που προκαλεί η δύναμη της αγάπης λόγω των διαστάσεων που έχει πάρει για να αντεπεξέλθει στην απαίτηση που δεν έχει όρια. Το σταδιακό άδειασμα του μελανοδοχείου προκαλεί τεράστια χαρά αφού δίνει ζωή στο άρωμα της γεύσης και συνεχίζει με μία μορφή γευσιγνωσίας που δεν θέλει να σταματήσει λόγω υπαρξιακής ανάγκης διότι είναι και αυτό μία μεταλαβιά ιστορίας με το ιερό σπαθί της πένας που θα γεμίσει το λευκό χαρτί του μέλλοντος. Έτσι το μέλλον πίνει το παρελθόν για να παράγει ένα έργο με την πολύτιμη ουσία. Και αυτή είναι κάθε φορά για κάθε ανάγκη αστείρευτη επειδή ξέρει ποια είναι η ανάγκη του φωτός και η απαίτηση της ουσίας. Έτσι φτάνουν μαζί ακόμα και πέραν του τέλους για να ζήσουν την αρμονία του δεσμού των ψυχών.