Το τραπέζι περίμενε σαν να ήξερε από πριν τι θα γινόταν μετά λες κι είχε ζήσει ήδη την ιερή επαφή που είχε γίνει πάνω του προσφορά δεσμού. Αυτή τη φορά ένιωθε τη ράχη και το δέρμα ενός ανοιχτού βιβλίου σαν αυτά που βλέπουμε στις εικόνες. Αυτό ήταν έτοιμο να δεχτεί μέσα του την ουσία του έργου που ξεχειλίζει από την πηγή του φωτός κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη. Ήταν το αποτέλεσμα της φωτεινής επινόησης και της βασιλικής διαχείρισης του χωροχρόνου. Η ετοιμότητά του ενεργοποιήθηκε με την εμφάνιση του άλλου μουσικού οργάνου, διότι ήξερε ότι ήταν κι αυτό κράμα ψυχών. Έτσι την κατάλληλη στιγμή το χαρτί ποτίστηκε πρώτα από το άρωμα της γεύσης και μετά από τις σταγόνες του φωτός που εμπλούτισαν το μελάνι του κειμένου μέσω της ολοκλήρωσης. Αλλά ακόμα και το βιβλίο δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει την ορμή του χωρίς την υποστήριξη του τραπεζιού που ήπιε κάθε ξεχείλισμα για να μεταμορφωθεί με την προσφορά σε ιερό τραπέζι.