Και να μην είναι κανείς πλάι της
η ψυχή ξέρει πως πρέπει
ν’ ακολουθήσει το φως και την ουσία.
Κι ενώ στην αρχή οι άλλοι πιστεύουν
πως δεν θα αντέξει,
ξεπερνάει τα όρια
για ν’ αγγίξει το φως
και να πιει την ουσία.
Διότι γνωρίζει την αλήθεια
και δεν σταματά ποτέ
στα όρια της υποκρισίας.
Την αφήνει πίσω της
ανέγγιχτη
διότι δεν μπορεί να σπαταλήσει χρόνο
αφού υπάρχει η απαίτηση
κι η ανάγκη.
Έτσι, ακόμα και πληγωμένη
από τη σαβούρα της κοινωνίας,
συνεχίζει ακάθεκτα
γιατί είναι ασταμάτητη
όταν βλέπει το φως
και πίνει την ουσία.
Έτσι όλο της το είναι
μεταμορφώνεται σε δικαίωση.