Είναι απίστευτο πόσο σπάνια είναι η ανθρωπιά. Έχουμε βέβαια την εντύπωση ότι είναι ένα χαρακτηριστικό του ατόμου, αλλά γρήγορα βλέπουμε από κοντά το μέγεθος του παράδοξου. Είναι μία εις άτοπο επαγωγή. Έτσι από τη στιγμή που το συνειδητοποιούμε σαν τον Διογένη, εμφανίζονται επιλογές. Η μία είναι να τα παρατήσουμε. Η άλλη είναι να αναζητήσουμε αυτούς που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, δηλαδή τους ανθρώπους. Μόνο η δεύτερη επιλογή είναι ικανή να υποστηρίξει την εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Η πρώτη είναι πιο εύκολη και φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι την επιλέγουν, γιατί δεν αντέχουν την πίεση και τον αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα. Η δεύτερη δεν είναι μόνο πιο σπάνια, αλλά επί της ουσίας κι ένα κομμάτι του μονοπατιού του φωτός. Με άλλα λόγια είναι η πρώτη κίνηση ενεργής συμμετοχής στην επανάσταση του φωτός. Ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι της ύπαρξης, όταν υπάρχει ψυχική θέληση, μπορείς να αποδεχτείς ότι το φως θα νικήσει. Διότι είναι ουσιαστικά ένα θαύμα, αφού δεν θα έπρεπε να είναι εφικτό με αυτά τα δεδομένα που παράγουν τα άτομα.