– Τελικά κατάφερα να το χαρώ! Ενώ δεν το πίστευα…
– Αυτό κι αν είναι απίστευτο… για να μην πω θαύμα…
– Κι όμως, με βοήθησες πολύ, να το ξέρεις.
– Το ξέρω…
– Χωρίς εσένα δεν θα γινόταν!
– Αυτό θα σου έλεγα.
– Δηλαδή;
– Ούτε χωρίς εσένα. Διότι αγαπάς την πηγή από την αρχή. Είχες σκεφτεί ότι η υπέρβαση εμπεριέχει και χαρά;
– Πάντα μας το λέει… Αλλά αν δεν το ζήσεις…
– Έχεις δίκιο, όταν το ζεις, ο λόγος γίνεται όντως βίωμα.
– Κι αυτή η μοιρασιά του βιώματος αποκτά άλλη διάσταση που δεν είχα προβλέψει.
– Μοιραστήκαμε το ίδιο βίωμα, την ίδια χαρά.
– Η ανηφόρα προς τον πύργο γίνεται με αυτόν τον τρόπο ακόμα πιο απολαυστική…
– Ειδικά όταν την αποκαλύπτουμε με βραδύτητα. Δεν είχα σκεφτεί πριν ότι η βραδύτητα μεγαλώνει τη χαρά, αλλά εκείνη τη στιγμή αυτό ένιωσα.
– Είναι η χαρά της ανακάλυψης.
– Για τη χαρά κάθε στιγμής και κάθε λεπτομέρειας.
– Βοηθάει ο συντονισμός και στο δέσιμο των δακτύλων.
– Τα δάκτυλα που ενώνονται για τον ίδιο σκοπό, μεταμορφώνονται.
– Διπλή χειρολαβή για έναν σκοπό.
– Σαν τη λαβή των σπαθιών.
– Και των προσευχών.
– Έτσι ζει η ομορφιά της πίστης και πέρα των ορίων.
– Σαν να ζούμε ένα από τα κείμενα που δεν έχουν γραφτεί ακόμα.
– Διότι γράφονται εκείνη τη στιγμή.
– Είναι σπάνιο να γίνεται ζωντανά.
– Και ειδικά μαζί κι ελεύθερα.
– Η ουσία όμως παραμένει αναλλοίωτη.
– Αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό με το φως.
– Όπως η μεταλαβιά που έχει ιερή έννοια από την αρχή.
– Άλλωστε η ιστορία γράφεται με τη γλώσσα της πίστης.
– Η ιστορία κι η πίστη έχουν μια ακλόνητη δύναμη που οδηγεί στην ίδια πηγή.
– Αυτή η απελευθέρωση έχει τεράστια ορμή και δεν αφήνει καμία ψυχή πίσω.
– Γι’ αυτό δεν αφήσαμε ούτε στάλα φωτός.
– Ούτε στάλα ουσίας για να ζήσει η μεταχαρά της χαράς.
– Τη νέα αρχή.