Από τη στιγμή που το σπιν είναι ακέραιο, η κυματοσυνάρτηση είναι συμμετρική, όταν γίνονται εναλλαγές σωματιδίων. Αυτό έκανε τη διαφορά με τα φερμιόνια. Αλλά ποιος μπορούσε να σκεφτεί την παράξενη ερώτηση, ποιο είναι το σπιν της ψυχής; Δεν ήταν η μόνη παράξενη ερώτηση που είχε σκεφτεί. Δεν εξέταξε καν αν είχαν κάποιες ενδιαφέρον για τους άλλους. Έτσι τις ερευνούσε χωρίς όριο. Είχε δει ότι ήταν παράξενο να θεωρείς ότι το μαγνητικό πεδίο και το ηλεκτρικό πεδίο ήταν ανεξάρτητα. Και γι’ αυτό ήταν πιο ανθεκτικό να μιλούμε για ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Είχε γίνει το ίδιο με τον χρόνο και τον χώρο, αφού μιλούσαμε για χωροχρόνο. Ήταν ακόμα πιο περίπλοκο, αλλά είχε γίνει το ίδιο με τα σωματίδια και τα κύματα. Η συνεισφορά του de Broglie είχε λύσει εντελώς το θέμα και μάλιστα μ’ έναν τρόπο συμμετρικό. Ήταν ένας από τους λόγους που τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και γι’ αυτό είχε δεχτεί την πρόσκληση του ιδρύματός του τόσο γρήγορα. Αλλά οι παράξενες ερωτήσεις μέσω της σκέψης πολλαπλασιάζονταν. Κι όλες οι δυνάμεις συμμετείχαν. Η ηλεκτρομαγνητική, η ασθενής κι η ισχυρή. Επίσης ποτέ δεν ξεχνούσε τη βαρύτητα, ακόμα κι αν είχε μια ιδιαίτερη φύση σε σχέση με τις άλλες.