Δεν είχαν φανταστεί ότι θα μπορούσαν να μοιραστούν την αίσθηση της αφής μέσω της υφής της ουσίας. Δεν ήξεραν ότι είχαν αυτήν την δυνατότητα οι ψυχές. Δεν είχαν ανακαλύψει την έννοια της υπέρθεσης. Αλλά ζούσαν βιωματικά τον συντονισμό των κινήσεων και την αρμονία των πράξεων χωρίς να υπάρχει καν η ανάγκη της υπέρβασης. Ήταν λόγω της μοιρασμένης χαράς. Το είχαν συνειδητοποιήσει με το φως αρχικά ή μάλλον μετά την αφύπνιση μόνο μετά ανακάλυψαν τη βαθύτερη μέσω της ουσίας. Η υφή και η αφή ήταν υπερβατικές για τις ψυχές. Αυτό είχαν σαν δεδομένο, αλλά μετά τη δεύτερη αφύπνιση έζησαν τη χαρά της απόλαυσης και τον δεσμό της αρμονίας που ξεπέρασαν τη φαντασία τους. Ήταν αυτό το απίστευτο που παραμένει απίστευτο και μετά την υλοποίησή του μετά το βίωμα. Αυτή ήταν η νέα πραγματικότητα. Αυτή ήταν η απόδειξη της δράσης του ιερού σπαθιού πάνω στις ψυχές και τώρα μόνο καταλάβαιναν ότι το φως και η ουσία δεν ήταν μόνο πολύτιμα στοιχεία για την εξέλιξή τους, αλλά ιερά για το είναι τους.