Η Τουρκία είχε αποδείξει ότι είναι αναξιόπιστη για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και ως μέλος του ΝΑΤΟ επειδή δεν είναι ικανή ν’ ακολουθήσει το Διεθνές Δίκαιο με το πρόσχημα ότι είναι αδικημένη από όλους. Τώρα με τη Λιβύη και το μνημόνιο που έχει υπογράψει έχει πάει στο επόμενο στάδιο αφού δεν μιλά πια για γκρίζες ζώνες και για γαλάζια πατρίδα αλλά επιδιώκει και συμφωνία οριοθέτησης με τη Λιβύη σαν να μην υπήρχαν τα Δωδεκάνησα και όχι μόνο το Καστελλόριζο όπως το συνηθίζει. Και τώρα έβαλε και την Κρήτη στα ανύπαρκτα νησιά. Βέβαια όσο δεν αντιστεκόμαστε έμπρακτα και αργούμε να κάνουμε συμφωνίες οριοθέτησης με τα άλλα κράτη, μπορεί η Τουρκία να εκμεταλλευτεί το κενό που δημιουργούμε. Όμως η Τουρκία δεν μπορεί να αποφύγει το παλιομοδίτικο ύφος της και θεωρεί ακόμα ότι λειτουργεί ως εγγυήτρια δύναμη. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς πια δεν την βλέπει με αυτό το μάτι αφού η συμπεριφορά της έχει γίνει απαράδεκτη και παράνομη. Η Τουρκία θεωρεί ότι μπορεί να κάνει τα ίδια με αυτά που έκανε στο παρελθόν. Άλλωστε η εισβολή σε μια περιοχή δεν είναι μία καινοτομία για αυτή αλλά η πάγια τακτική. Αλλά και εδώ ως ένα όριο, έτσι τα δύο σημεία Α και Β που βάζει στο μνημόνιο είναι βέβαια ανατολικά από το παλιό μας θαλάσσιο οικόπεδο 15, πράγμα που σημαίνει ότι αυτά είναι όντως μία προστασία.