Όταν το πρόσωπο κοιτάζει τον καθρέπτη κι ο ουρανός αγγίζει τη γη με τα τέσσερα, το άνοιγμα είναι θεαματικό κι αυτή η πρόκληση απαιτεί την παρουσία του πύργου κάτω από τον ήλιο, για να φανεί πόσο σκληρό γίνεται το φως, όταν πρέπει να διασχίσει το σκοτάδι για να λιώσει κάθε κερί και να γίνει θάλασσα. Δίπλα στη βελανιδιά που γεμίζει το οικόσημο χωρίς να κρατηθεί, γιατί είναι το πρέπον εδώ και αιώνες, για να γίνει το θαύμα του ανοίγματος που θέλει την παράξενη χειρολαβή του ιερού σπαθιού για να νιώσει επιτέλους το σιντριβάνι της ουσίας και του φωτός παντού, αφού ξέρει τη βαθύτητα και την πολυκυκλικότητα της πηγής. Έτσι ακόμα κι η χορδή η πιο λεπτή κι η πιο σύντομη να μεταμορφωθούν σε κύματα φωτεινής θάλασσας, ακόμα και μετά το ξεχείλισμα των σταγόνων, που φέρνουν τα άστρα στο στόμα για να ζήσει η επόμενη μέρα.