Στους δρόμους της παλιάς Λάρνακας, δεν βρίσκεις μόνο κομμάτια του παρελθόντος, αλλά και ιστορίες του μέλλοντος. Ο λόγος είναι απλός. Εκεί ζει κι η μνήμη μέλλοντος. Είναι λοιπόν θέμα βούλησης να υπάρξει το μέλλον μέσα στο παρελθόν χωρίς το εμπόδιο της κοινωνίας. Σε αυτό το μέρος υπάρχει ακόμα η εποχή του χαλκού, χάρη σε δύο αδέλφια που είναι τεχνίτες. Διότι αυτοί δεν ξέχασαν τίποτα από την τέχνη που έμαθαν πριν από δεκαετίες. Έτσι, συνεχίζουν να παράγουν το χάλκινο έργο τους, με φύλλα που έχουν πάχος 0,12 χιλιοστά για να μπορούν να δημιουργήσουν τα περίφημα ανάγλυφά τους. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της συνεργασίας μαζί της για να φανεί αν υπάρχει και πλαίσιο συνέργειας. Η επιλογή του σχεδίου πρέπει να είναι συμβατή με αυτή την τεχνοτροπία, διότι υπάρχουν απαιτήσεις. Αλλά ήδη η επαφή με ένα από τα δύο αδέλφια κι η αγάπη του για την τέχνη μάς έπεισε ότι πρέπει να δοκιμάσουμε να παράγουμε κάτι το απίθανο για τη συνέχεια του έργου και για την εμβέλεια της διάδοσής του. Γι’ αυτό περιμένουμε με ανυμοπονησία την πρώτη υλοποίηση αυτής της σύμπραξης για να γεννηθούν τα νέα χάλκινα κομμάτια ως ανάφλυφα σχεδίων της