Όταν αναζητάς πόσο σ’ αγαπά κάποιος, δύσκολα αναρωτιέσαι πώς σ’ αγαπά. Ενώ αυτή είναι η ουσία για τις ψυχές. Διότι για τους περισσότερους δεν είναι μόνο αόρατες, αλλά κι ανύπαρκτες. Έτσι, αυτός που τις αγαπά, τις ζωντανεύει, διότι τους δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν το δώρο της ζωής χάρη στο φως και την ουσία. Είναι ικανός ν’ αγαπήσει και το σώμα τους, επειδή βλέπει κάθε λεπτομέρειά τους και δίνει σημασία στην καθεμιά αφού τις χαρακτηρίζουν κι αποτελούν ενδείξεις για τον δεσμό τους. Σαν ένας ζωγράφος που δεν σταματά ποτέ να περιγράφει τι βλέπει, ακόμα κι αν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες, διότι τις ξεπερνά με την τέχνη του. Επιλέγει τις λέξεις που δεν σταματούν στην επιφάνεια, αλλά διεισδύουν σε βάθος για ν’ αγγίξουν τις ψυχές και να ξέρουν ότι το ζωικό μπορεί να είναι και ζωτικό. Έτσι έχει μια άλλη αξία. Άλλωστε κάνουν το ίδιο όταν προσέχουν το σώμα του, γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν φοράει πανοπλία μαζί τους και γι’ αυτό έχουν άμεση πρόσβαση στο ιερό σπαθί με την παράξενη χειρολαβή, που ποτέ δεν αφήνουν πριν δουν το φως της νύχτας και πιουν την ουσία της πηγής.