Είναι σπάνια η συνειδητοποίηση της πράξης βαρβαρότητας που αποτελεί η καθυστέρηση. Ακόμα χειρότερο είναι όταν την μπερδεύουμε με τη βραδύτητα. Η καθυστέρηση είναι τρόπος που λειτουργεί ενάντια του Χρόνου, ενώ η βραδύτητα τον αξιοποιεί στο έπακρον, διότι ξέρει πόσο πολύτιμη είναι κάθε στιγμή, αφού μπορεί να μεταμορφωθεί σε γεγονός. Όταν υπάρχει προσφορά και η μόνη ανταπόκριση είναι η καθυστέρηση, είναι στίγμα βαρβαρότητας, διότι σημαίνει ότι δίνουμε  προτεραιότητα στα κοινωνικά κι εγκαταλείπουμε την ανθρωπιά.  Αν είναι χωρίς λόγο, είναι θύμα λήθης, αν είναι εσκεμμένη, είναι θύμα αδιαφορίας. Σε κάθε περίπτωση μιλούμε για πράξεις που συμβαδίζουν με την ύπαρξη της βαρβαρότητας. Έτσι δεν πρέπει να ερμηνευτεί ως κάτι το ζωικό. Διότι και τα ζώα αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ της καθυστέρησης και της βραδύτητας. Και δεν είναι η βιασύνη που καταπολεμά την καθυστέρηση, διότι κι αυτή δεν σέβεται τον Χρόνο. Είναι πάλι μία μορφή καταπάτησης. Γι’ αυτό είναι σημαντική η γευσιγνωσία που αξιοποιεί τη βραδύτητα για να πάει σε βάθος και να μην παραμείνει στην επιφάνεια ούτε η σκέψη ούτε το σώμα. Έτσι το να είσαι ωραίος σημαίνει να είσαι ενάντια της καθυστέρησης, διότι είσαι στην ώρα σου. Άρα η επιλογή αν τη διατυπώσουμε καλά είναι: καθυστέρηση ή ωραίο; Και τότε τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.