Όταν κανείς πιστεύει ότι η ύπαρξη είναι το ίδιο με τη ζωή, δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί την ομορφιά της συζωής επειδή δεν είναι απλή συνύπαρξη. Διότι αυτή μπορεί να γίνεται χωρίς καν να  υπάρχει σχέση ή δεσμός, αφού είναι εντελώς ανεξάρτητες οντότητες που μπορεί μάλιστα να αδιαφορούν. Ενώ η συζωή προϋποθέτει τουλάχιστον σχέση, γιατί είναι φτιαγμένη με τον δεσμό. Κι η ομορφιά της δεν προέρχεται μόνο από τις αντοχές και τις υπερβάσεις, αλλά από την απόλαυση του ψυχικού κράματος που παράγει χαρά και μεταχαρά όπου κι αν βρίσκεται, αφού αξιοποιεί κάθε στιγμή. Ξέρει ότι είναι πολύτιμη κι έχει την ικανότητα να την κάνει γεγονός που πρέπει να καταγραφεί, αφού ανήκει στην ιστορία του έργου. Λόγω λεπτότητας, οι λεπτομέρειες γίνονται ενδείξεις για τη συνέχεια. Έτσι κάθε στάση έχει τη σημασία της και την αξία, αφού συμβάλλει στην απόλαυση της αρμονίας. Και κάτι που φαίνεται απλό, από τη στιγμή που δεν είναι απλοϊκό, μεταμορφώνεται σε ομορφιά χάρη στην αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία πανοπλία και το γυμνό φοράει μόνο ψυχές γιατί θέλουν το φως και την ουσία για να έχει νόημα η ζωή του. Έτσι η συζωή είναι όμορφη επειδή οι ψυχές παίζουν έναν ενεργό ρόλο μέσω της περιποίησης που παράγει διακλαδώσεις.