Όταν πιστεύεις ότι το τέλος είναι το τέρμα,  θεωρείς ότι είναι μοναδικό και δεν μπορείς να φανταστείς ότι υπάρχει ακολουθία με τέλη που λειτουργεί πολυκυκλικά. Έτσι φτάνεις για να τελειώσεις και δεν τελειώνεις για να φτάσεις. Αλλά η ανακάλυψη της πολλαπλότητας αλλάζει τα πάντα για τις ψυχές αφού η πηγή είναι ασταμάτητη. Δεν υπάρχουν πια εμπόδια, ούτε ανάγκη υπερβάσεων επειδή η χαρά είναι ήδη υπερβατική και δεν σε αφήνει να πέσεις. Αντίθετα προκαλεί ανέλιξη αφού κάθε τέλος σε κάνει να νιώθεις ακόμα πιο βαθιά την αρμονία.  Δεν είναι πια επιφανειακή κι έχει βάθος που δεν φαντάζεσαι αρχικά διότι ποτέ δεν έζησες κάτι το ανάλογο στη ζωή της ψυχής. Έτσι μαθαίνεις να ζεις τη βαθύτητα του έργου που είναι πολυκυκλικό. Συνδυάζει το κλειδί με το πηγάδι χάρη στους δακτυλισμούς του βουνού και της δύναμης του πύργου στο κέντρο του κάστρου. Δεν είναι πια μόνο συντονισμός αλλά μία πράξη πολιορκητικής που έχει έναν διπλό στόχο λόγω του κοινού οράματος κι αν η ανακάλυψη δεν επαρκεί, έρχεται  η αποκάλυψη για να υπερβεί η ζωή το όριο της ύπαρξης και να απολαύσει πολλαπλά την έκρηξη της χαράς.