Η υπερβολική αγάπη ξεπερνά την ισορροπία για να είναι μέρος της αρμονίας. Διότι ξέρει ότι η χρυσή τομή δεν βρίσκεται στη μέση. Κάποιος πρέπει να το ξεπεράσει για ν’ αγγίξει τις ψυχές αφού αυτές έχουν πηγαία αγάπη. Έτσι  τίποτα δεν είναι πραγματικά αρκετό. Eπειδή δεν είναι θέμα ολοκλήρωσης αλλά τελειότητας. Δεν υπάρχει πλαίσιο για πληρότητα επειδή ο δεσμός έχει απαιτήσεις. Αν και το εντόπισε ο Gödel, σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την ουσία του στις ανθρώπινες σχέσεις και βέβαια στους ψυχικούς δεσμούς που γίνονται κράματα. Το γλυκό θέλει το νερό. Η ουσία θέλει το φως. Είναι γλυκιά η ουσία και δροσερό το φως για τη χαρά των ψυχών και τη ζωή τους. Γι’ αυτό  μην είσαι μίζερος με τις ψυχές. Ακόμα κι αν δεν σου δίνουν αυτό που θα ήθελες, δώσε τους περισσότερο διότι αυτό είναι το πρέπον για την Ανθρωπότητα. Γι’ αυτό μην περιμένεις να σου ζητούν οι ψυχές αν τις αγαπάς. Να τους το λες, ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένουν γιατί πάντα τους προκαλεί χαρά κι ας μην το λένε ανοιχτά. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς νιώθουν κι όχι απαραίτητα τι βλέπεις. Διότι αν το νιώσουν, τότε θα το δεις.