Κι οι ψυχές έχουν άγχος όταν θέλουν να κάνουν όσα μπορούν για να εμπλουτίσουν τη ζωή τους και γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία το χάρισμα της αγκαλιάς. Διότι αυτό είναι ικανό όχι μόνο να αφοπλίζει το άγχος αλλά ταυτόχρονα να προσφέρει και χαρά. Όταν εξαφανίζει το άγχος δίνει σίγουρα ανακούφιση αλλά αυτή δεν επαρκεί για να είναι χαρούμενες οι ψυχές. Θέλουν και κάτι άλλο. Άλλωστε πάντα θέλουν και κάτι άλλο. Κι αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα αφού είναι στη φύση τους. Πρέπει λοιπόν μετά την εξαφάνιση του άγχους να υπάρχει η αγάπη που προσφέρει χαρά. Λειτουργεί σαν μετασχηματιστής. Όσο μεγαλύτερο είναι το άγχος τόσο μεγαλύτερη είναι η χαρά στη συνέχεια. Οι ψυχές το νιώθουν έμπρακτα γιατί βλέπουν και το έργο της περιποίησης, αντιλαμβάνονται ότι δίνεις σημασία σε κάθε κίνηση και ποτέ δεν είναι άσκοπες. Γι αυτό έχουν μεγαλύτερη άνεση και ζουν πιο έντονα το δώρο της ζωής. Αυτό το δώρο δεν έχει πια άγχος που τις στεναχωρεί αλλά χαρά που τις γεμίζει λόγω της δράσης του φωτός και της ουσίας.