Τα γυμνά δεν είναι μόνο γυμνά, αλλά ανθρώπινα σκίτσα, που δεν κρύβουν τίποτα διότι είναι της αρμονίας και δεν έχουν ανάγκη από σκιές, θέλουν μόνο φως. Επίσης υπάρχουν πολλά γυμνά και δεν γίνονται απαραίτητα όλα με αγάπη. Μπορεί να υπάρχει πόθος ή ακόμα και πάθος, αλλά φαίνονται αυτά που γίνονται με αγάπη, διότι είναι πιο γλυκά. Κάθε καμπύλη έχει τη σημασία της κι αυτή αποτελεί μια προστιθέμενη αξία, όχι μόνο για το σώμα, αλλά και τη σκέψη των ψυχών, διότι αντιλαμβάνονται έμπρακτα την ύπαρξη της βαθιάς αγάπης και της τεράστιας προσφοράς, αφού κάθε σκίτσο είναι και μια πράξη ενσωμάτωσης του ίχνους της αγάπης στο έργο. Δεν είναι μόνο μια απλή καταγραφή της πραγματικότητας, αλλά μια έντεχνη ερμηνεία, όπου διαφαίνεται η αγάπη σε κάθε γραμμή του σκίτσου, ακόμα κι αν πρόκειται για μια σπουδή, αφού δεν είναι ποτέ ένα αντίγραφο, αλλά ένα δείγμα θαυμασμού που δεν είναι τυφλό, αφού μπορεί το χέρι να θυμηθεί τους δακτυλισμούς για να ομορφύνει το μοντέλο για να γίνει η περίφημη υλοποίηση του οράματος, που είναι πιο βαθύ από ένα όνειρο, αφού επιτρέπει τη διάρκεια και πέρα του ορίου της νύχτας.