Η γεύση του λεμονιού δεν είναι μόνο απλή, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, διότι έχει μέσα της και τη μνήμη του λεμονιού και τη μνήμη του λεμονόκηπου. Έτσι, όταν τη δοκιμάζουμε, νιώθουμε τις αναφορές του παρελθόντος που ενισχύουν την αποστολή του μέλλοντος διότι λειτουργεί κι αυτό σαν γέφυρα του Χρόνου για τη ζωή των ψυχών. Έτσι, όταν φτάνεις στο ενδιάμεσο της αποστολής, σε γεμίζουν χαρά τα λεμόνια που σε περιμένουν, διότι θέλουν κι αυτά να ανήκουν στο έργο. Είναι κομμάτια ζωής και κομμάτια του δώρου της για τις ψυχές. Είναι βέβαια κι ένας άλλος τρόπος να ζήσουν το γλυκό του λεμονιού που αλλάζει από τις συνήθειες, όταν συνδυάζεται με τη μαρέγκα. Με άλλα λόγια, αυτή η γεύση έχει κοινά με την ουσία, αφού αποτελεί μια μικρή πολλαπλότητα που επιτρέπει ήδη μικρές χαρές χάρη στις κινήσεις που προετοιμάζουν την πράξη, χωρίς βέβαια να την αγγίζουν για να υπάρχει στη συνέχεια η τελειότητα της αποκάλυψης.