Είναι δύσκολο γι’ αυτούς που δεν συμμετέχουν σε μια αποστολή ουσίας να καταλάβουν ακόμα και την ύπαρξή τους. Διότι ακόμα κι αν κάνουν κάποια προσπάθεια να ξεφύγουν από την απλοϊκή καθημερινότητα, παραμένει το εμπόδιο της μη έμπρακτης συμμετοχής, το οποίο κρύβει όλες τις υπερβάσεις που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει το έργο και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Κοιτάζουν το παγάκι και δεν βλέπουν το παγόβουνο που δεν μπορούν καν να φανταστούν, διότι δεν διαθέτουν τα πιο ελάχιστα στοιχεία. Έτσι είναι μόνο αυτοί που συντονίζονται πραγματικά και που λαμβάνουν κάθε μέρα ουσία και φως από την αποστολή που μπορούν να νιώσουν ψυχικά τι σημαίνει αποστολή ουσίας, όπου κάθε μέρα είναι διαφορετική. Κάθε μέρα σε τέτοια αποστολή είναι εμπλουτισμός. Είναι με άλλα λόγια προστιθέμενη αξία που έρχεται ν’ αλλάξει τα δεδομένα της πραγματικότητας, σεβόμενη τα προηγούμενα βήματα για την προετοιμασία της επόμενης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την πραγματική συμμετοχή στο έργο που είναι αναγκαίο για την εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Δεν είναι γέμισμα κενών, αλλά άλματα πάνω από τα κενά της κοινωνίας για να ζήσουν οι γέφυρες του Χρόνου.