Μετά από έναν αιώνα
μπορούμε ν’ αναλύσουμε χρονοστρατηγικά
το επίπεδο των διαπραγματεύσεων του 1919.
Μέσω της Βαθιάς Ιστορίας
μπορούμε να εξετάσουμε το πρόβλημα
της διασύνδεσης της Βορείου Ηπείρου
με τα Δωδεκάνησα εκτός από τη Ρόδο
αφού υπήρχε το μικρασιατικό ως ενδιάμεσο.
Διότι αυτό ήταν ο λόγος που κατέρρευσε
το μυστικό Σύμφωνο.
Έτσι βλέπουμε ότι ήταν ένα στρατηγικό λάθος
εκ μέρους της ελληνικής πλευράς
να δέσει τα δύο θέματα με το μικρασιατικό
γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος
εκτός βέβαια από έναν πολιτικό συμβιβασμό
που δεν είχε κανένα μέλλον
αφού παρέμενε μια ασφαλιστική δικλείδα
για την ιταλική πλευρά.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να επικεντρωθεί
η κριτική αυτής της διαπραγμάτευσης
και όχι σε κάποια υποτίθεται
ισορροπία μεταξύ Βορείου Ηπείρου
και Δωδεκανήσων.