Ποτέ στη ζωή της δεν είχε συναντήσει
έναν τέτοιον άνθρωπο.
Και μάλλον αυτό ήταν που την αποπροσανατόλισε.
Δεν είχε ζήσει από τόσο κοντά
έναν καλλιτέχνη, έναν συγγραφέα.
Επίσης δεν είχε δει ποτέ
κάποιον που ήταν τόσο γενναιόδωρος
με το έργο του.
Είχε δει άλλες εκθέσεις.
Αλλά σπάνια επρόκειτο
για κάτι το τόσο προσωπικό.
Ήταν σαν να μοίραζε τα κομμάτια του ίδιου του του εαυτού.
Αυτό έβλεπε στην αρχή
πριν την εξέλιξή της,
πριν την ανέλιξή της
ως Μαθήτρια.
Διότι τώρα έβλεπε
και το μέλλον της μαζί του
κι ήθελε να έχει
έναν πιο ενεργό ρόλο
στη διάδοση του έργου
και στην παραγωγή του
πέραν της αγαπημένης της διάσωσης.