Όσο προχωρά η διαδικασία εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου αντιλαμβανόμαστε με όλο και πιο έντονο τρόπο ότι ο Πρωθυπουργός είναι παράλογος όχι μόνο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και με τους ίδιους τους Βρετανούς, αφού θέλει να τους επιβάλλει κάτι που δεν θέλουν. Και αυτό το σενάριο που παίζεται με τις επιστολές είναι η τελευταία απόδειξη. Αφού στάλθηκε στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης μια ανυπόγραφη επιστολή όπου ζητάει παράταση και μια ενυπόγραφη επιστολή όπου ζητάει να μην του δοθεί παράταση, ενώ ο μόνιμος εκπρόσωπος τους έστειλε αντίγραφο του νόμου που αναγκάζει τον Πρωθυπουργό να ζητήσει παράταση. Μάλιστα σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί ο Πρωθυπουργός κινδυνεύει να υποστεί κατηγορία και από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου. Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και ένα σοβαρό κράτος μπορεί να έχει έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν εκλέχθηκε, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει νομοθετικά εργαλεία που του επιτρέπουν να αντισταθεί αποτελεσματικά στις παράλογες κινήσεις ενός Καλιγούλα που προσπαθεί να γίνει ακόμα και Νέρωνας του Λονδίνου. Για μας είναι ένα όμορφο μάθημα δημοκρατίας, η οποία αντιστέκεται με όλες τις νόμιμες πράξεις ενάντια στις παράνομες κινήσεις. Και δείχνει επίσης πόσο δύσκολή είναι η έξοδος όταν δεν βασίζεται πάνω σε σοβαρούς λόγους και δεν θεμελιώνεται πάνω σε μια στρατηγική.