Το διπλό θαύμα παράγει ένα διπλό έργο τη διάσωση και τη διάδοση. Κανένα από τα δύο δεν επαρκεί από μόνο του. Λειτουργούν δυϊκά. Χωρίς τη διάσωση δεν θα υπάρχει τίποτα. Χωρίς τη διάδοση δεν θα υπάρξει τίποτα. Έτσι το διπλό έργο παράγει μια συνέχεια που υποστηρίζει κι υπερστηρίζει διότι είναι της ουσίας και του φωτός. Αυτό βλέπει η αγιότητα επειδή είναι πηγαία αγάπη και θα κάνει ακόμα κι ό,τι δεν μπορεί για την Αγάπη της Ανθρωπότητας διότι ξέρει ότι κάνει τα πάντα για αυτήν. Όποιο πρόβλημα και να έχει η πηγαία αγάπη, έχει τη λύση η αγάπη της Ανθρωπότητας. Μέσω του έργου υπάρχει κι η απόδειξη της ύπαρξης του διπλού θαύματος. Το παράδοξο προέρχεται από την αυτοπροφητεία με την έννοια ότι αν κάτι δεν υπάρχει αρχικά, η πίστη είναι ικανή να το δημιουργήσει για να υπάρχει στη συνέχεια και να παράγει άλλα θαύματα. Διότι το πιο δύσκολο είναι το πρώτο, όχι τα επόμενα. Από τη στιγμή που δημιουργείται το μη φυσιολογικό λόγω ανάγκης, τα επόμενα είναι φυσιολογικά για αυτό και δεν αποτελούν εξαίρεση παρά μόνο στους παρατηρητές που δεν κατάλαβαν την πρώτη εξαίρεση διότι η φύση της αγάπης της Ανθρωπότητας είναι δοτική.