Είναι πλούτος για την ορχήστρα τα μουσικά όργανα ακόμα κι αν δεν γίνεται αντιληπτό όχι μόνο από τους ακροατές αλλά κι από τους ίδιους τους μουσικούς επειδή ο καθένας κοιτάζει το δικό του χωρίς να βλέπει όλα τα άλλα που λειτουργούν συμπληρωματικά. Διότι οι γνώσεις οι τεχνικές περί των οργάνων είναι απαραίτητες. Έτσι είναι οι διευθυντές, οι συνθέτες κι οι υπεύθυνοι ενορχήστρωσης που είναι ικανοί να απολαύσουν τις ικανότητές τους για να παράγουν το έργο που έχουν στο μυαλό τους. Είναι όμως καλό να γνωρίζουν κι οι μουσικοί αυτά τα δεδομένα για να ξεπεράσουν τον ορίζοντα του οργάνου τους. Έχουν μάθει μόνο μια γλώσσα, αυτή του οργάνου τους σαν να είναι η μητρική τους. Όμως γίνονται πιο ανθρώπινοι όταν ξέρουν κι άλλες γλώσσες. Αυτή η πολυγλωσσία έχει σημασία για να μη παραμείνουν στο τμήμα τους μέσα στην ορχήστρα για να υπάρχει μια δικτύωση που δεν περιορίζεται από την έννοια της γειτνίασης. Έτσι πρέπει να αναπτυχθούν με διαφορετικά όργανα, βαθιές συμμαχίες. Είναι ένας τρόπος για να υπάρξει μία νέα μορφή διαλόγου που να είναι ολική και μάλιστα μερικές φορές ακόμα και ολιστική λόγω ειδικής ικανότητας επειδή δεν ασχολούνται μόνο με έναν στόχο αλλά με το κοινό όραμα της ορχήστρας.