Η ικανότητά μας να απεξαρτηθούμε ενεργειακά χάρη στην αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ αποτελεί ένα τεράστιο βήμα για την γεωοικονομία, για τη γεωπολιτική μας και βέβαια για την υψηλή στρατηγική. Διότι το θέμα της ενέργειας είναι πάντα κυρίαρχο. Κι ένας λαός που έχει εξάρτηση σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά. Το γεγονός ότι τώρα δεν αναζητούμε πια μόνο μικρά και τοπικά κοιτάσματα φυσικού αερίου, αλλά μεγάλα και στρατηγικά, δίνοντας έμφαση στις γεωλογικές δομές του τύπου Ζορ δηλαδή με καρστικό ασβεστόλιθο, είναι αυτό που προσέλκυσε μεγάλους παίκτες στην ΑΟΖ μας. Δεν μιλούμε πια μόνο για κοιτάσματα του τύπου Πρίνου ή Κατακόλου, αλλά για γιγαντιαία και υπεργιγαντιαία που ακολουθούν τα κοιτάσματα Ζορ, Καλυψώ και Γλαύκος ως δομή. Είναι μία τεράστια αλλαγή προσέγγισης του όλου θέματος γιατί με τα νέα δεδομένα υπάρχει και επιρροή πάνω στην εθνική στρατηγική. Και δεν είναι τυχαίο που ασχολούμαστε όλο και περισσότερο με έμπρακτες συμμαχίες αφού και αυτές έρχονται να ενισχύσουν την ίδια ιδέα τόσο στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του ΝΑΤΟ. Πρέπει λοιπόν να δούμε ότι αυτή η αναβάθμιση έχει πολλές θετικές επιπτώσεις για τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι πια στο διεθνές περιβάλλον. Η ενέργεια της Ελλάδος είναι ένα τριπλό θέμα. Δεν θα εισάγουμε πια με τον ίδιο τρόπο, θα απασχολούμε δικό μας ανθρώπινο δυναμικό και θα μπορούμε να μετατρέψουμε την κατανάλωσή μας έτσι ώστε να την κάνουμε ακόμα και πράσινη, επίσης θα μπορούμε να εξάγουμε μέσω του αγωγού EastMed, αλλά και των καραβιών LNG. Όλες αυτές οι αλλαγές σε ενεργειακό επίπεδο προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες και αυτό μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε με στοιχεία υψηλής στρατηγικής πια. Και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να προετοιμαστούμε διαφορετικά και με μεγαλύτερο βάθος για το μέλλον της Ελλάδας.