Έχουμε την εντύπωση ότι η απόλαυση δεν είναι κάτι το οποίο είναι δύσκολο, κι όμως βλέπουμε ότι δεν υπάρχει εύκολη μοιρασιά. Λες κι ο άλλος με την παρουσία του ενοχλεί τον εσωτερικό κόσμο. Όταν όμως η αρμονία είναι κατανοητή τότε εμφανίζεται η ομορφιά που θέλει να ξεχειλίσει για να αγγίξει την άλλη ψυχή εκεί όπου φαίνεται αδύνατο. Έτσι δημιουργείται ένα νέο παίγνιο που είναι διαφανές για την ψυχή αφού βλέπει άμεσα την πηγή. Είναι το παίγνιο που επιτρέπει μια καινοτόμα δράση αλλά κι άλλο ένα άνοιγμα για το ψυχικό κράμα αφού όλα πια είναι προσβάσιμα διότι δεν υπάρχουν εμπόδια κι ο συντονισμός αλλάζει τα πάντα αφού ξεπερνάει τα όρια επειδή δεν έχουν πια νήμα για τη συνέχεια του έργου. Κάθε στιγμή γίνεται απόλαυση κι αυτή ένα γεγονός. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο ένα διπλό συναίσθημα όπου αναμειγνύονται η μεταχαρά κι η χαρά με μια εκπληκτική άνεση. Είναι μια διπλή γέφυρα που περνά από το παίγνιο και την ανταλλαγή των βλεμμάτων αφού δεν είναι πια μόνο τα μάτια που κοιτάζουν αλλά κι οι καρδιές που βλέπουν επιτέλους την απόλαυση που απελευθερώνει την ουσία.